Το Καλό Σπίτι.

Το «καλό σπίτι» ήταν ένα βοηθητικό, συνήθως μικρό, νησιώτικο σπίτι που εξυπηρετούσε τις ανάγκες της οικογένειας όταν επισκέπτονταν το κοντινότερο χωριό η την χώρα. Αυτό περιείχε τα βασικά έπιπλα. Ένα κρεβάτι, τραπέζι, λίγες καρέκλες και μια ντουλάπα με τα σχολιανά τους ρούχα. Πάντα τακτοποιημένο, μακριά από την ανακατωσούρα της καθημερινής ρουτίνας. Μαγειρέματα ,λάντζες, ζυμώματα και φασαρίες τέτοιες δεν έβλεπε. Ξαπόσταινε η οικογένεια από το μόχθο της καθημερινότητας. Τις Κυριακές, τις μεγάλες γιορτές, το Πάσχα, της Παναγιάς ερχόντουσαν στο « καλό σπίτι» με τα γαϊδουράκια τους από τις μακρινές κατοικιές. Στις Λεύκες, μόλις το καμπαναριό ξυπνούσε χαρμόσυνα το μικρό ορεινό χωριό, εκείνοι, θα βάζανε τα καλά τους και θα κατηφορίζανε τα ασπρισμένα σοκάκια για την Αγία Τριάδα. ..ασβέστης και γιασεμί.

Η Στέλλα ,κάτοικος Αθήνας πλέον, ανοίγει το «καλό σπίτι» των παππούδων. Μια θαλπωρή και μια οικειότητα ξεχύνεται πάνω μας, σαν απαλό άρωμα μας διαπερνά. Τριγυρνάμε στο μικρό «καλό σπίτι» και δεν θέλουμε να ξεκολλήσουμε. Χαζεύουμε τους πέτρινους χοντρούς τοίχους, τις παραθύρες , τα ταβάνια από ξύλο, καλάμια και φύκια. Θέλει να φτιάξει το σπίτι, να μην πειράξει τίποτα. Να μείνει όπως πάντα ήταν. Βγαίνουμε στην μικρή αυλή και καθόμαστε στο πεζουλάκι. Η Στέλλα κρατάει τις φωτογραφίες των παππούδων που έμεναν εδώ. Τυλιγμένες προσεχτικά με ένα λευκό μαντήλι . Στην μία είναι ο παππούς κρατώντας πλεγμένα καλάθια, και στην άλλη η γιαγιά με τον παππού, χτενισμένοι και όμορφοι, στέκονται μπροστά στον φακό μην έχοντας την παραμικρή υποψία για το ποιος τους βλέπει τώρα.

Στα νησιά μας, κτήματα και σπιτάκια τέτοια ξεπουλιούνται, θέλω να το ξέρετε αυτό. Δεν είναι οι τοίχοι, το ταβάνι, η μικρή αυλή ,ούτε η νοσταλγία για άλλες εποχές. Είναι η συνέχεια της ιστορίας. Μιας ιστορίας του τόπου μας. Κάθε φορά που πουλιέται ένα «καλό σπίτι», νομίζω ότι κόβεται ένα νήμα, μια συνέχεια από το παρελθόν που μας ενώνει. Όταν πουλιέται ένα «καλό σπίτι» κανένας δεν θα κάνει πια την μικρή λιτανεία , με την φωτογραφία των παππούδων στα χέρια. Μνημόσυνο αιώνιο στους καλούς και ήσυχους νησιώτες.